வழக்கம்போல ஞாயித்துக்கிழமை காலை நேரமே எழுந்ததும், பல்துலக்கி காபி குடிச்சிட்டு, டி-ஷர்ட், டிராயருடன் ஜாக்கிங் போனேன். ஒரு 5 கி.மீ. ஜாக்கிங் போய் வர மணி 7 ஆனது. சரி வீடு திரும்பலாமென வீட்டிற்கு வந்தேன். வீடென்றால் ஒரு அபார்ட்மெண்ட்ல, சின்ன பிளாட். அங்கே அண்ணனும் எழுந்து ஹாலில் உக்காந்து பேப்பர் படிச்சிட்டிருந்தான்.
நான் வேகமா என் ரூமிற்குள் நுழைய, பெட்டில் என் ஒன்றரை வயசு ஆண் குழந்தை கையில பொம்மையுடன் சிரிச்சி விளையாடிட்டிருந்தது. அதனிடம் போய் “அடடா, செல்லம் எழுந்தாச்சா” எனக மேலும் குழந்தை சிரிச்சது. அதனிடம் “சரி, சாருக்கு தம்பி வேணுமா, தங்கச்சி வேணுமா” என கேட்க, அவன் சிரிச்சிட்டேருந்தான்.
நான் உடனே எழுந்து சமையலறைக்கு போக, அங்கே அண்ணி சாப்பாடு செய்திட்டிருந்தாள். அவங்க பின்புறம் போய், அவங்க முதுகு மேலே முகம் வெச்சு அவங்களை கட்டியணைச்சேன். அவள் மெல்ல திரும்பி “சாருக்கு இந்நேரமே என்ன?”
“இல்ல அண்ணி, பையன் தங்கச்சி பாப்பாதான் வேணும்கறான்”
“ஓ, அப்டியா அதுக்கென்ன இப்ப?”
“இல்ல நீங்க வந்தீங்கன்னா, இப்பவே வெதச்சிடலாம்ல” என, நான் அவங்களை கட்டிபிடிச்சு பேசிடிருக்க டப்பென சமையல்ரூம் கதவை திறந்து அண்ணன் வந்திட்டார்.
கதவு படாறென திறந்ததுல பதறிப்போனேன். அவர் வந்ததும் “டேய் இந்நேரத்திலென்னடா, விடுடா அவளை.”
“ஏன், உனக்கென்ன?”
“டேய் அவ என் பொண்டாட்டிடா!”
“என்னதது? என்ன சொன்னே!”
“சரி…சரி.. கடுப்பாகாதே. நீ வா, அப்பறம் பாத்துக்கலாம்.”னு அண்ணன் என்னை, சமையலறையிலிருந்து கூட்டி வந்திட, நான் என் ரூமுக்குள் நுழைந்தேன். அங்கே என் குழந்தை விளையாடிட்டிருக்க, அவன் பக்கம் அமர்ந்து அதன் முகத்தையே பாத்தேன்.
வெயிட்….
என்ன நடக்குதென புரியலையா நண்பர்களே, இருங்க புரியர மாதிரி உங்களுக்கு சொல்லறேன்….
ஹாய், தமிழ் டெர்ட்டி நண்பர்களே, என் பெயர் குருநாதன். சுருக்கமா குருனு கூப்பிடுவாங்க. என் அம்மா பெயர் லட்சுமி, அப்பா குமரேசன். எனக்கொரு அண்ணன் இருக்கான், அவன் பெயர் ராம்பிரகாஷ். அவனை ராம்னு கூப்பிடுவாங்க.
எனக்கும் அவனுக்கும் 6 வருட வித்தியாசம். அது என் தவறு இல்லீங்க, என் பெற்றோர் தவறு. என் வாழ்க்கை வரலாற்றை சொல்லனும்னா, வழக்கமான குழந்தைகள் போல நானும் சின்ன வயசிலேயே மண்ணை தின்னும், சேற்றில விளையாண்டும்தான் வளர்ந்தேன். என் அண்ணனுக்கு என் மேல் பாசம் அதிகம். எங்கள் குடூம்பம் நடுத்தர வர்க்கத்தை சேர்ந்தது. ஆனாலூம் நாங்க கிராமத்திலே வளர்ந்ததாலே, எங்களுக்கு கஷ்டமென்பது அவ்வளவாக தெரியலை. என் சின்னஞ்சிறு பருவம் அப்டியே போக, நான் பள்ளியில் சேர்ந்தேன். நான் 1ஆவது படிக்கும் போது, எங்கண்ணன் 6வது படிச்சான். அப்போதெல்லாம் அவனுக்கு என் மேலே ரொம்பவும் பாசம். அவன் நண்பர்களிடமெலாம் என்னை அவன் தம்பி, எனசொல்லி சந்தோஷப்பட்டான். அவன் நண்பர்கள் எல்லாரும் என்மேல் ரொம்ப அன்பாக இருப்பர். அதனால் அப்பவே அந்த பள்ளியில் நான் டான் மாதிரி இருப்பேன்.
இப்படியே வருடங்கள் ஓட, நானும், அண்ணனும் ரொம்பவும் நெருங்கி இருந்தோம். அதாவது நல்ல நண்பர்கள் மாதிரி பழக ஆரம்பிச்சோம். அவன் எங்கள் பள்ளியில இறுதியாண்டு அதாவது, 12வது படிக்க நான் அப்போதான் 6வது வந்தேன். உண்மையை சொல்லனும்னா நான் படிப்பில் கொஞ்சம் மக்குதான். ஆனா என்னண்ணன் அப்படியல்ல, அவன் ஒரு அப்துல் கலாம்.
சாரி, அவருக்கு நிகரான அறிவு இல்லாட்டிலும், கொஞ்சம் அறிவில் மேதாவி. அதனால படிப்பிலும் கெட்டிக்காரனாகவே இருந்தான். அவன் படிக்கிற நேரம்போக எப்பாவது சும்மாயிருந்தா, எனக்கும் பாடம் சொல்லி தருவான். எனக்கு பரீட்சை சமயங்களில், அவன் தான் பாடம் சொல்லிதருவன். அவனாலதான் நான் இதுவரை, எந்த பரீட்சையிலும் பெயிலாகாமல் தப்பிச்சிட்டிருக்கேனே சொல்லலாம்.
என் அண்ணனுக்கு 12வது முடிய அவனுடைய பரீட்சை ரிசல்ட்டுகள் வந்தன. பரவாயில்லை கொஞ்சம் நல்ல மதிப்பெண்களே எடுத்திருந்தான் (என் அண்ணன்ல, அதான்). ஆனா, அவன் மேற்படிப்புக்கு என்ன செய்வதென தெரியலை. ஊரிலிருந்த பெரியவர்கள் எல்லாரும் அவனை மேற்படிப்பு படிக்க வைக்கலாமென சொல்ல, என் அப்பாவும் எங்களுக்கு கிராமத்திலிருந்து காடு ஒன்றை விற்று, அவன் படிப்பை பாத்துகொண்டார். போதாத காசுக்கு லோன் போட்டுக்கலாமென முடிவெடுத்தனர்.
ஆனா, என்னண்ணன் நல்ல மதிப்பெண் என்பதால காசு குறைவாகவே தேவைப்பட்டது. அவனை எங்கப்பா மெட்ராஸிலுள்ள ஒரு கல்லூரியில சேத்தார். அங்கேயே தங்கி படிக்க சொன்னாங்கள். அவனும் சேந்துக்க, நான் அண்ணனில்லாமல் தனி மரம் ஆனேன். அதனால வீட்டில் கொஞ்சம் விளையாட்டென்பதே இல்லாமல் போக, போரடிக்க ஆரம்பித்தது. மட்டுமின்றி என் பரீட்சையிலீம் பெயிலானேன். காரணம் அண்ணன் இருந்தவரை, எனக்கு பாடம் சொல்லி தந்தான். இப்பதான் யாருமில்லியே..!
அன்றுதான் எங்கப்பா என்னை செமத்தியா அடிச்சிட்டார். மட்டுமின்றி “உங்கண்ணன் எப்படி படிச்சிடிருக்கான். நீ இங்க…” என திட்டியே அடிச்சார். அதிலிருந்துதான் எனக்கொரு ஐடியா கிடைச்சது. படிச்சால்தான் வாழக்கையென, நானும் படிக்க ஆரம்பிச்சேன். அண்ணனில்லாம நம்மலே, படிக்க முடியாதாவென நானும் படிக்க ஆரம்பிச்சேன். அப்டியே வருடங்கள் உருண்டோட, அண்ணன் மாதிரி படிக்கனுமென படிக்க ஆரம்பிச்சேன். ஆனாலும் கொஞ்சம் மந்தமாகத்தேன் படிச்சேன். நான் பத்தாவது முடிக்க, என் அண்ணனின் காலேஜ் முடிந்தது. நான் கொஞ்சம் பரவாயில்லை எனும் மதிப்பெண்களே எடுத்திருக்க, என்னை ஆர்ட்ஸ் குரூப்பில் +1 சேத்திவிட்டாங்க. அண்ணன் ஒரு 1 வருடம் வேலையில்லாம சுத்திடிருக்க, பின் காத்திருந்தன் பயனாக நல்ல வேலையொன்னு கிடைச்சது. நானும் +2 போனேன்.
இந்த வருடம்தான் நல்லா படிக்கனும்டா, என அப்பா என்னிடம் அடிக்கடி சொல்ல, அண்ணனும் என்னை ஊக்கபடுத்தினான். அம்மா எப்பவும் என்னை ஆதரிப்பவள். என்னைமட்டும் எதற்காகவும் விட்டு தரமாட்டாள்.
என் அரையாண்டு பரீட்சைகள் நெருங்க, வீட்டில் அண்ணனின் கல்யாண பேச்சு எடுத்தாங்க. பின்னே அவனுக்கும் வயசு, 23 ஆச்சல்லவா. அவனுக்கும் ஆசை இருக்கத்தானே செய்யும், எங்காவது மேட்டர் பண்ணிட்டானா. பாவம் அவனும் ஆண்தானே, என்ன செய்வான். அதனாலதான்.
அட என் அண்ணனை விடுங்க, என்னையே எடுத்துக்கங்க. எனக்கு 17 வயசுதாங்க ஆகுது, ஆனா என் சாமான் இருக்கானே. ரோட்டுல கூட எங்காவது சின்ன பிட்டு பாத்துரக்கூடாது, தூக்கிகிட்டு நின்னுக்குவான். அவனை மட்டும் என்னால அடக்கவே முடியாது.
ராத்திரி பாத்ரூம்ல உக்காந்து, கொஞ்சநேரம் அவன் கூட விளையாடிட்டு பாயாசத்தை கக்குனாதான் அடங்குவான். அவனுடன் போராடி நம்மால ஜெயிக்க முடியாதுங்க. அந்த மாதிரி பிட்டு தெரியாட்டிலும், இந்த ஷகிலா, ரேஷ்மா இவளுகெல்லாம் சும்மாயிருக்க மாட்டாளுக. எப்பவாவது டிவி யில வந்து, முழுசையும் கழட்டி போட்டுட்டு என் சாமானை தூக்கிக்க வச்சுருவாளுக. இவளுகளுக்கு உதவியா சில ஆங்கில நண்பர்களும் வந்திட்டு போவாங்க. அட இவங்கள கூட மறந்திடுளாங்க, இந்த தமிழ்டெர்ட்டி இருக்கே. நானென்ன சொல்லவா வேணும், உங்களுக்கே தெரியுமில்லே!
இப்படி இருக்கும் எனக்கே எங்காவது ஒரு வாய்ப்பு கிடைச்சிடாதா என ஏங்கிடிருக்க, என்னண்ணன் கிடைச்சா சும்மாவா விடுவான். அதனாலதான் அவன் கல்யாண ஏற்பாடு. அவனுக்கும் சம்மதமென இருக்க, எங்க விட்டில பெண் தேட ஆரம்பிச்சாங்க. எங்கேயோ எங்க சொந்தமாம், அதாவது தூரத்து சொந்தமாம் (இந்தியா பார்டர் கிட்டேனு நினைக்கறேன்.), ஒரு பெண் பாத்திருந்தாங்க. என்னண்ணன் மெட்ராஸிலேயே தங்கி வேலையிலிருக்க, இந்த வாரம் வீட்டிற்கு வந்தான். நல்ல நாள் பாத்து இந்த ஞாயிறு பெண் பாக்க சென்றோம்.
எங்க வீட்டில எல்லோரும் கிளம்ப, சொந்தமும் வந்திருந்தாங்க. எல்லாரும் சென்று பெண் பாத்தோம். உண்மையில் பெண் அழகாகத்தான் இருந்தாங்க. பெயர் அனிதா. அளவான உயரம். அழகான முகவெட்டு, மெல்லிய உடம்பு. சுருக்கமா சொல்லனும்னா, என் அண்ணனுக்கேற்ற என் அண்ணி.
அண்ணனும் சம்மதிச்சிட, கல்யாணம் முடிவானது. சீக்கிரமே கல்யாணத்தை வச்சிக்கலாமென முடிவாக, ரெண்டு வீட்டிலும் சம்மதிச்சாங்க.
கல்யாணம் முடிவாகி, நாள் குறிச்சிட சொன்ன தெதியில கல்யாணமும் நடந்து முடிந்தது. ஆனா பெண்ணின் வீட்டில தனிக் குடித்தனம் வெச்சிடலாம்னு சொல்ல, என் பெற்றோருக்கு கொஞ்சம் கஷ்டமாயிருந்தது. ஆனாலும் என்ணண்ணன் ஏற்கனவே எங்களை விட்டு பிரிந்துதானே இருக்கிறான், அதனால அவ்வளவா பாதிக்காதென என் பெற்றோர் சம்மதிச்சாங்க, மேலும் அவன் சந்தோஷத்துக்காகவும் தான். அதனால் பெண் வீட்டில் வரதட்சணைக்கு பதிலா, மெட்ராஸில் ஒரு அபார்ட்மெண்ட்ல, ஒரு பிளாட்டையே வாங்கி தந்தாங்க. அதனால் என்ணன்ணன் வாழக்கை இன்பமாகத்தான் போனது.
இப்படியே நாட்கள் கழிய, என்னுடைய இறுதி வருட பரீட்சைகள் நடந்து முடிஞ்சன. நான் நன்றாகத்தான் பரீட்சை எழுதினேன். ஆனா என் பேப்பரை திருத்தியவன், அந்நேரம் பாத்து அவ பொண்டாட்டியுடன் சண்டை போலும். அந்த கடுப்பில் என் மார்க்கை குறைச்சிட்டான், நாசமா போனவன். அதனால் கொஞ்சம் மார்க் குறைந்திருந்ததே தவிர, அவ்வளவு கேவளமான மார்க்கெல்லாம் ஒன்றுமில்லை.
அதனால என்னையும் ஒரு ஆர்ட்ஸ் காலேஜ்ல சேத்தி விட்டாங்க. நானும் மெட்ராஸில் ஒரு காலேஜில் சேந்து படிச்சேன். முதல் வருடமே நல்ல நண்பர்கள் கிடைக்க, அவர்கள் மூலம் காலேஜ் முடிந்து மாலை நேரம் மட்டும் பாக்குற மாதிரி பகுதி நேர வேலையொன்றில் சேர்ந்து, அப்டியே படிக்க என் செலவுகளை நானே பாத்து கொண்டேன். அதனால என் பெற்றோரை பணத்துகாக வேண்டி நிற்கலை.
ஒரு 2 மாதம் அப்டியே போக, என் விடுதி வார்டனுக்கு இந்த விசயம் தெரிந்திட்டது. அது காலேஜ் விடுதி என்பதால, என் மேலே காலேஜில் புகார் பண்ணிட்டான். அதனால் என்னை விடுதிய விட்டே நீக்கிட்டாங்க. என்னை மட்டுமல்ல, என்னுடன் சேத்து என் நண்பர்கள் 3 பேர். ஆனாலும் அவனுக வெளியே ரூம்மொன்னு எடுத்துக்க, நானும் அவர்களுடன் ஜாயின் பண்ணிக்கலாமென இருந்தேன். ஆனா, இந்த விசயம் என்ணண்ணனுக்கு தெரிஞ்சிட, அவன் பிளாட் காலேஜ் கிட்டேதான் என சொல்லி, என்னை அவன் பிளாட்டிலிருந்தே காலேஜ் படிக்கசொன்னான், அண்ணிக்கும் சம்மதம்தான் என்றான்.
நானும் சரியென அவன் பிளாட்டிற்கே போனேன். ஆனா, என் வேலையை விடமாட்டேனென கண்டிஷன்போட அவங்களும் சம்மதிச்சாங்க. இப்படியே நாட்கள் கழிந்தன.
என்னண்ணி என்னை உண்மையில் விழுந்து விழுந்து கவனிச்சாங்க. நானும், அவங்களும் உண்மையில் நல்ல நண்பர்களாக பழகினோம். அந்த பிளாட்டில் எனக்கென தனிரூம், நான் வந்ததும் எனக்கு கம்ப்யூட்டரும் வாங்கி தந்தாங்க, புதுசா மொபைலும் வேறு.
ஆனா, என் அண்ணன்னன் நடவடிக்கைதான் மாறியது. மாறியதென்றால் அடிக்கடி என் கண் முன்னேயே அண்ணியை கொஞ்சுவான். அதாவது விளையாட்டா அவ இடுப்பை தட்டுவது, அவ தோளில் கை போட்டு பேசுவதென. ஆனா அண்ணி, அவன் கைய தட்டி விடுவாள். எனக்கு அந்த நடவடிக்கைகள் ஏதோ சந்தேகத்தை கொடுத்தாலும், அண்ணியின் அழகு என்னை கொஞ்சம் புரட்டியது, குழந்தை வேறு பெத்துக்காததால இன்னும் அழகாயிருந்தா. என் அண்ணனுக்கும், அண்ணிக்கும் தெரியாம அவங்களை சைட்டடித்தேன். அவங்க அழகில மயங்கி, அவங்கள நினைச்சு கையடிக்க ஆரம்பித்தேன்.
அண்ணனும் அடிக்கடி என்னை அண்ணியுடன் தனியா விட்டிடுவான், அதனால் கொஞ்சம் வசதியா போனது. இப்படியே நாட்கள் நகர ஒருநாள்….
வெள்ளிக்கிழமை நான் காலேஜ் முடிந்து, பார்ட் டைம் ஜாப் முடிந்து 6 மணிக்கு மேலே வீடு வர அண்ணன் என்னை அந்த அபார்ட்மெண்ட் மாடிக்கு வர சொன்னான். நான் டிரஸ் மாத்த, அண்ணி குளிச்சிட்டிருந்தாள். நான் மாடிக்கு போக, அண்ணன் திரும்பி நின்றிருந்தான். நான் வந்ததும் திரும்பிய அவன் கண்ணில், கண்ணீர்.
“அண்ணா, ஏன் அழகுறே. என்ன பிராபளம்”
அவன் என் கைகளை பிடிச்சு கிட்டான். “தம்பி, எனக்கு ஒரு உதவி செய்யறியா”
“சொல்லுனே நான் செய்யறேன், அழாதேனே”
“நம்ம அப்பாம்மா கிட்டே ஒரு உண்மையை மறச்சிடேண்டா. நான் காலேஜ் படிக்கறப்ப, ஒருதரம் நண்பன் ஒருவன் கிராமத்துக்கு போயிருதேன். அப்போ அவங்க மாடு என்னை குத்தீட்டது.ஆஸ்பத்திரில சேத்து, அவங்களே கவனிசிடாங்க. உயிருக்கு ஆபத்தில்லைனு, அப்பறம் நானும் நல்லாயிட்டேன். ஆனா, இந்த 3 மாசதுக்கு முன்னாடி அண்ணிய கூட்டீட்டு ஆஸ்பத்திரில எங்களை செக்கப்கு போக, அவங்க என்ன டெஸட் பண்ணிடு எனக்கு குழந்தை பிறக்காதுனுடாங்க”
“ஐ…யோ.!”
“அதனால இப்போ நான் உன் உதவிக்காக வேண்டி நிற்கறேன்”
“அதுக்காக நானென்னணே பண்ணறது..!” …
No comments:
Post a Comment